W pierwszą sobotę miesiąca maja zapraszamy do udziału
w Nabożeństwie Wynagradzającym Niepokalanemu Sercu Maryi.

Medytacja – Zesłanie Ducha Świętego

Źródło medytacji: www.sekretariatfatimski.pl

TAJEMNICE CHWALEBNE RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO

1.Zmartwychwstanie Pana Jezusa.
Po złożeniu Jezusa do grobu Maryja jedna podtrzymuje płomień wiary, przygotowują się na przyjęcie radosnego i niespodziewanego orędzia zmartwychwstania. Oczekiwanie, które wypełniło Wielką Sobotę, jest jednym z najwznioślejszych momentów w dziejach wiary Matki Bożej: w ciemnościach odpowiadających wszechświat zawierza się Ona całkowicie Bogu życia i rozważając słowa Syna z nadzieją czeka na pełną realizację Boskich obietnic.

Maryja jest obrazem i wzorem kościoła, który oczekuje na Zmartwychwstałego i spotyka Go razem z grupą uczniów w czasie wielkanocnych objawień, dlatego też słuszne wydaje się przypuszczenie, iż zetknęła się Ona osobiście ze zmartwychwstałym Synem, przez co mogła mieć pełny udział w radości paschalnej. Najświętsza Maryja Panna była w Wielki Piątek na Kalwarii, 
a w dniu pięćdziesiątnicy w Wieczerniku. Prawdopodobnie była również uprzywilejowanym świadkiem zmartwychwstania Chrystusa, 
a więc uczestniczyła we wszystkich istotnych momentach w tajemnicy paschalnej. Przyjmując zmartwychwstałego Chrystusa, Maryja symbolizuje i wyprzedza ludzkość, która widzi swoją pełną realizację w powstaniu z martwych. W okresie wielkanocnym wspólnota chrześcijańska zwraca się do Matki Pana z wezwaniem do radości: „Wesel się, Królowo Niebios. Alleluja!”.
Wspomina w ten sposób radość Maryi ze zmartwychwstania Jezusa, nawiązując do wyrażenia „ciesz się”, skierowanego do Niej przez anioła w momencie zwiastowania, aby stała się „przyczyną radości” dla wszystkich ludzi.

Niepokalana Panno Maryjo, przyjmij nasze zadośćuczynienie za zapominanie o radosnej prawdzie Zmartwychwstania; za uleganie pokusie przygnębienia i przylgnięcie do osób i spraw przemijających.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa.
Niepokalanie Poczęta napełnia nas głęboką i mistyczną radością: „O Panno błogosławiona, więcej niż błogosławiona - powtarzamy za świętym Anzelmem - dzięki Twojemu błogosławieństwu każde stworzenie jest błogosławione i błogosławi swojego Stwórcę. Istotnie z Bożego objawienia dowiadujemy się, że należąca tak samo jak my do rodzaju ludzkiego Maryja, ze względu na Jej przyszłe Boskie macierzyństwo została zachowana od grzechu pierworodnego. ona cała piękna, cała czysta, cała święta; jest dla wszystkich ludzi wielkim wzniosłym ideałem autentycznej godności. Można powiedzieć, że dogmat Niepokalanego Poczęcia stanowi wspaniałą doktrynalna syntezę wiary chrześcijańskiej. 
W istocie zawiera on podstawowe elementy prawdy objawionej, czyli przejście od stworzenia w stanie sprawiedliwości pierwszych rodziców do grzechu, którym przesądzili o losie własnym i swoich potomków; od pierwszej obietnicy danej Adamowi i Ewie w protoewangelii - do jej cudownego spełnienia przez wcielenie Słowa w nieskalanym łonie Maryi; od żałosnego położenia ludzkości skazanej na wieczne potępienie - do perspektywy ostatecznego zbawienia i udziału w chwale samego Boga. Pośród trudności codziennego życia wznieśmy nasze serca ku Maryi. Ona przypomina nam wolę Boga, który wzywa do realizowania pierwotnego planu świętości bez względu na przeszkody, jakie wynikają z grzechu pierworodnego. 
Ona towarzyszy nam w staraniach które podejmujemy świadomi naszej ludzkiej słabości. Pozwólmy się wszyscy Niepokalanej coraz doskonalej prowadzić, gdziekolwiek i jakkolwiek Ona nas chce postawić, aby przez dobre spełnianie naszych obowiązków przyczynić się do tego, aby dla jej miłości wszystkie dusze po zostały pozyskane.

Niepokalana Panno Maryjo, przyjmij nasze zadośćuczynienie za brak żywego pragnienia nieba dla siebie, dla naszych bliskich i dla wszystkich ludzi.

3. Zesłanie Ducha Świętego.
W klimacie oczekiwania, panującym w Wieczerniku po wniebowstąpieniu, Maryja błagała w modlitwach o dar Ducha. Ten fakt jest szczególnie znamienny, jako że Duch Święty zstąpił na Nią już w chwili zwiastowania i osłonił Ją swoim „cieniem”, dając początek wcieleniu Słowa. Doświadczywszy już w szczególny sposób działania tego daru, Maryja bardziej niż ktokolwiek inny potrafiła docenić jego wartość.
W odróżnieniu od tych, którzy oczekiwali w wieczerniku pełni bojaźni, Maryja była w pełni świadoma znaczenia obietnicy, jaką Jej Syn pozostawił uczniom, i pomagała wspólnocie dobrze się przygotować na przyjście Pocieszyciela. Tak więc to Jej szczególne doświadczenie sprawiło, że żarliwie pragnęła przyjścia Ducha Świętego, a zarazem nakazywało Jej przygotowywać serca i umysły tych którzy Jej towarzyszyli.
W chrześcijańskiej wspólnocie modlitwa Maryi ma szczególne znaczenie: przyczynia się do nadejścia Ducha Świętego, domagając się Jego działania w sercach ludzi i w świecie. Podobnie jak we wcieleniu Duch Święty ukształtował w Jej łonie fizyczne ciało Chrystusa, tak teraz w wieczerniku tenże Duch zstępuje, aby ożywić Jego Ciało mistyczne.
Pięćdziesiątnica jest więc także owocem nieustannej modlitwy Maryi. Kontemplując możne wstawiennictwo Niepokalanej oczekującej Ducha Świętego, chrześcijanie wszystkich epok, podążający długą i trudną drogą do zbawienia, uciekają się często do Jej orędownictwa, aby jeszcze obficiej otrzymać dary Pocieszyciela.

Niepokalana Panno Maryjo, przyjmij nasze zadośćuczynienie za żyjących w grzechu przeciwko Duchowi Świętemu: za grzeszących zuchwale, za wątpiących o łasce Bożej, za sprzeciwiających się prawdzie chrześcijańskiej, zazdroszczących bliźniemu łaski Bożej, za zatwardziałych wobec natchnień Ducha Świętego oraz za odkładających pokutę aż do śmierci.

4. Wniebowzięcie najświętszej Maryi Panny. 
Rozważając tajemnicę Wniebowzięcia Maryi można zrozumieć plan Opatrzności wobec rodzaju ludzkiego: po Chrystusie, Wcielonym Słowie, Niepokalana jest pierwszym człowiekiem, który urzeczywistnia ideał eschatologiczny, zapowiadając pełnię szczęśliwości, jakiej zgodnie z obietnicą zaznają wybrani poprzez zmartwychwstanie ciał. We wniebowzięciu Maryi możemy też dostrzec Bożą intencję wywyższenia kobiety. Bóg zechciał, aby w sposób analogiczny do tego, co wydarzyło się na początku dziejów ludzkości i historii zbawienia, ideał eschatologiczny objawił się nie przez jednego człowieka, ale przez mężczyznę i niewiastę. Dlatego w chwalę niebios, u boku zmartwychwstałego Chrystusa znajduje się też kobieta wskrzeszona z martwych - Maryja: nowy Adam i nowa Ewa, pierwociny powszechnego zmartwychwstania ciał, które stanie się udziałem całej ludzkości.
Nie należy oczywiście stawiać na jednej płaszczyźnie eschatologicznej sytuacji Chrystusa i Maryi. Maryja, nowa Ewa, otrzymała pełnię łaski i chwały niebieskiej od Chrystusa nowego Adama, została bowiem wskrzeszona najwyższą mocą Syna za pośrednictwem Ducha Świętego.
Wniebowzięcie Maryi objawia wielką wartość i godność ludzkiego ciała.
W obliczu profanacji i upodlenia, jakich nierzadko zaznaje we współczesnym społeczeństwie zwłaszcza ciało kobiece, tajemnica Wniebowzięcia mówi nam o nadprzyrodzonym przeznaczeniu i o godności każdego ludzkiego ciała, powołanego przez Boga, aby stawało się narzędziem świętości i zyskało udział w Jego chwale. Niepokalana weszła do chwały, ponieważ przyjęła w swoim dziewiczym łonie i sercu Syna Bożego. Wpatrując się w Nią chrześcijanin uczy się odkrywać wartości własnego ciała i strzec go jak jako świątyni Bożej, która oczekuje zmartwychwstania. Wniebowzięcie, przywilej jakim została obdarzona Matka Boża, ma zatem ogromną wartość na życia i przeznaczenia ludzkości.

Niepokalana Panno Maryjo, przyjmij nasze zadośćuczynienie za żyjących w grzechach nieczystości, cudzołóstwa, niewierności i kulcie cielesności.

5. Ukoronowanie Maryi na królową nieba i ziemi.
Chrześcijanie z ufnością wpatrują się w Maryję Królową. Opieka Maryi Królowej nad ludźmi może być w pełni skuteczna właśnie dzięki jej wyniesieniu do chwały przez Wniebowzięcie. Ukazuje to wyraźnie św. German z Konstantynopola, według którego ten stan wyniesienia pozwala Maryi zachować ścisłą więź z Jezusem i wstawiać się za nami. Św. German pisze, zwracając się do Maryi: Chrystus pragnął mieć blisko siebie - by tak rzec - Twoje usta i serce; dzięki temu spełnia wszystkie pragnienia, które Mu przedstawiasz, gdy cierpisz z powodu Twoich dzieci, i swoją boską mocą czyni wszystko, o co Go poprosisz”.
Można stąd wyciągnąć wniosek, że Wniebowzięcie sprzyja pełnej komunii Maryi nie tylko z Chrystusem, ale z każdym z nas. Niepokalana jest z nami, ponieważ Jej chwalebny stan pozwala Jej towarzyszyć nam w codziennym życiu na ziemi. Tak więc chwalebny stan Maryi bynajmniej nie oddala Jej od nas, ale pozwala Jej być zawsze blisko ludzi i otaczać ich opieką. Wzięta do chwały niebios, Maryja poświęca się całkowicie dziełu zbawienia, aby móc obdarzyć każdego człowieka szczęściem, które stało się Jej udziałem. Jest królową, która rozdaje wszystko, co posiada, dzieląc się nade wszystko życiem i miłością Chrystusa.

Niepokalana Panno Maryjo przyjmij nasze zadośćuczynienie za brak śmiałych pragnień i działań, zmierzających do pełnego rozwoju osobowości i spełnienia swojego powołania na ziemi i w niebie.